‘Remain a Dreamer’.
Praeludium en Fuga in E-moll (BWV 548) - Johann Sebastian Bach (1685-1750)
uit: Cantate 156, deel 1 en 2 - J.S. Bach
‘Ich steh mit einem Fuss im Grabe’. (Arr. Elske te Lindert)
Wo soll ich fliehen hin - (BWV 646) - J.S. Bach
Syrinx - Claude Debussy (1862-1918)
Klavecimbelconcert in f-moll (BWV 1056) - J.S. Bach
(Allegro moderato - Largo - Presto) (Arr. Elske te Lindert)
Toccata Adagio en Fuga in C (BWV 564) - J.S. Bach
‘Remain a dreamer’ - Johan van der Linden (*1961)
(uit: Five short pieces)
Toelichting:
Een gespiegeld programma dat begint bij de roep om vrede. In een wereld die verscheurd wordt door oorlogen en menselijk lijden, proberen we door de dood heen toch hoop uit te dragen.
De roep om vrede komt eerst letterlijk naar voren in de eerste compositie ‘Geef vrede Heer, geef vrede’. De minimal-beweging beeldt deze constante vraag om vrede uit. Zal hij ooit komen? In de grote E-moll komt die roep meer figuurlijk naar voren in de smartelijke kleine sext van het praeludium en de klagende chromatiek van de fuga.
Dan komen we bij cantate 156 die in zijn tekst buitengewoon droevig is. De tenor-solist zingt in deel 2 dat zijn einde nader is en vraagt alleen nog of dat einde dan wel zalig mag zijn. Tegelijkertijd zingt het koraal ‘Alles is goed als het einde goed is’. Op een wel heel bijzonder register zal deze koraalmelodie vandaag klinken, terwijl de saxofoon de tenor-aria ten gehore brengt.
Via de vraag waar we heen moeten vluchten nu de ellende zo groot is (Wo soll ich fliehen hin) en de treurzang na het overlijden (Syrinx) komen we terug bij Bach én terug bij de noten van de Sinfonia uit Cantate 156, die nu heel anders zullen klinken als middendeel van het klavecimbelconcert. Niet de aankondiging van een droeve cantate, maar het rustige middendeel tussen twee vrolijke hoekdelen die met hun snelle nootjes veel levendigheid meebrengen.
Als tegenhanger van de E-moll klinkt vervolgens BWV 564. Geen smartelijke uitroep, maar uitbundige uitbarstingen van vrolijkheid. Om vervolgens via het rustige tweede deel in de 6/8-fuga terecht te komen, waar het feest compleet is.
Maar is dat feest wel compleet? Het is immers allesbehalve vrede op aarde. Slachtoffers vallen er iedere dag en de lelijkheid is nog aan de orde van de dag. Toch eindigen we met een hoopvol geluid. Niet meer de roep om vrede, maar de voorzichtige melding dat we kunnen en mogen blijven dromen over een betere wereld. ‘Remain a dreamer’.
